Wednesday, February 12, 2014

Straks is nu



‘Straks, lieverd. Na het eten ga je even lekker douchen en dan gaan wij samen nog iets leuks doen. Tot je naar bed gaat.’ Antwoord ik Skye, wanneer hij vraagt of ik een spelletje met hem wil doen. Het is een loze belofte, want al snel begint Kate oorverdovend te huilen. Precies op het moment dat mijn man sms't dat hij toch met die collega’s gaat eten. Ik schuif mijn nog halfvolle bord van me af en ga snel naar boven. Om voor haar een badje te maken. Het helpt. Het warme water brengt rust in haar verkrampte lijfje. Als ik erbij zing ontspant ze nog meer. ‘In het bad, bad, bad, word je nat, nat, nat. In het bad, word je spitter, spetter nat.’ Maar zodra ik haar eruit til, omdat het water nu toch echt koud begint te worden, huilt ze opnieuw.


Beneden, waar Skye nog wat in zijn doperwtjes zit te prikken en vraagt of hij zijn toetje al mag, zet ik een muziekje voor haar op. Wat alleen werkt als ik zelf ook voor haar meezing. En ondertussen over haar buikje wrijf, terwijl ik haar stevig vasthoud. Skye drumt eerst mee op de kussens en gaat daarna wat stilletjes op de bank zitten. Zodra het nummer is afgelopen begint Kate gelijk weer te huilen. Ze stopt weer zodra het volgende deuntje begint (en ik weer meezing). Ik zing veel vrolijker dan ik me voel. Want ik voel het gewicht van mijn kleine mannetje, daar in het hoekje van de bank. Als een echte brus, broer van een gehandicapte zus, en alles wat daarbij komt kijken. 


Het duurt een uur. Dan begint Kate eindelijk echt te ontspannen. Ook zonder muziek. Ook zonder meezingen. Om acht uur ligt ze eindelijk in bed. Skye zijn normale bedtijd. Maar straks is nu. We spelen Halli Galli. Daarna is het tijd om voor te lezen. Superjuffie op safari, hoofdstuk 6. Dan belt er ook nog een pizza koerier aan, die niet goed is in het lezen van huisnummers. ‘Nou gaan we zeker stoppen met lezen hè, mama?’ Vraagt Skye bezorgd als ik weer boven kom. ‘Nee hoor,’ antwoord ik. Straks is nu. We lezen door tot hoofdstuk 8. Dan is het alweer negen uur. Veel te laat voor een jongetje van acht, dat morgen weer naar school moet. Maar vanavond was het voor één keer precies de juiste tijd.

No comments:

Post a Comment