Lijstjes mens

Ik ben een lijstjes mens. Want lijstjes ruimen zo lekker op, in je hoofd. Na een lange werkdag. Een lijstje met alles wat je - ondanks je noeste arbeid - niet voor elkaar hebt gekregen. Tijdens een vakantie. Een lijstje met zaken waar je nu écht even niet aan wilt denken. Of tijdens TOBCS: Taken-Over-By-Children-Sunday (- wat in het Engels nog wel 'cool' klinkt maar het is allesbehalve dat, dat hoef ik aan de ouders onder ons niet uit te leggen). Een lijstje met alle dingen die niets te maken hebben met flessen en poepluiers (Kate) of de Ipad ceequu dan maar een bordspelletje spelen (de jongens). En die ik dus de maandag erna moet doen, mijn (zogenaamd) vrije dag. 

Natuurlijk maak ik die lijstjes allang niet meer op ouderwetse blocnotes. Die raken namelijk altijd kwijt. (Waardoor mijn achterdochtige geest denkt dat er een complot gaande is rond het verplaatsen van die dingen. Iets met muizen, kinderen, magneten of radiografische besturing.) Of op Post-lts, want daar geldt namelijk hetzelfde voor. (Bovendien zijn ze te klein voor mijn uitgebreide lijstjes en blijven ze nooit – zoals beloofd – echt op dingen plakken. Behalve misschien op je eigen voorhoofd, maar dan kun je het lijstje dus niet meer lezen. Eigenlijk zijn Post-lts dus alleen geschikt om ‘Wie ben ik?’ te spelen, bijvoorbeeld op TOBCS.)

Nee, die lijstjes worden gemaakt in mijn digitale Outlook agenda, en vooral op mijn slimme telefoon. Die ik – in tegenstelling tot een blocnote of Post-It - altijd kan terug vinden met ‘Zoek mijn Iphone’. (Wat me doet denken aan die keer dat ik mijn telefoon was vergeten in een Belgische snackbar en we hem terugvonden door aan te bellen bij de rode stip op de App. Het huis van de oude meneer die hem had gevonden en van plan was hem terug te brengen naar de politie. 'Klopt het dat onze telefoon hier is?' Waarna hij ons aankeek of hij in een scene van Space Odyssey was beland, waarschijnlijk zijn meest recente science fiction film.)

Omdat iedere gedachtenflard erin opgeslagen wordt, zien mijn notes pagina's er voor een eventuele gelukkige vinder van mijn telefoon (kortstondig dus, tot ik hem weer heb getraceerd) vast aardig schizofreen uit. 

Een kleine greep? Platen, maandag 14.30uur. Opa en Oma Zuurkool openingscene.  Kiddo Xperienz. I shells Joanna Astolfi. 52326 m3. Van Aap tot Zip. 99 cm. Fosfatidylserine 300g. En zo minstens nog 300 losse flarden. 

Waarbij het grootste probleem is dat elk lijstje ook weer tot een nieuw lijstje leidt. Net als die mapjes in mapjes in mapjes in... die je altijd in je mailbox hebt staan. Platen, maandag 14.30uur – hoort bij mijn portable platenspelertje, net gekregen, en daar hoort dus een wanna-have platenlijst bij. Opa en Oma Zuurkool openingsscène - hoort bij het het huiswerk van de opleiding kinderboeken schrijven, waar gelijk een to-do list voor de rest van het verhaal uit klapt. Kiddo Xperienz - is niet de Haarlemse variant van de Tun Fun of het Speelkasteel, maar de rolstoel die we willen voor Kate. Waar dus een WMO aanvraag lijst bij hoort, die ik jullie voor nu zal besparen. Et cetera. 

Doodmoe word je ervan. Wat ooit bedoeld was om dingen te parkeren, leidt inmiddels tot een overvolle parkeerplaats en een lange file voor de slagbomen. Dus nu ik toevallig toch toe ben aan een nieuwe – nog slimmere – telefoon, is dit misschien wel het moment om de digitale lijstjes te verbannen. Waarbij ik mezelf een hart onder de riem kan steken met helpende gedachten als: ‘Als ik het niet onthouden heb, was het blijkbaar niet belangrijk genoeg.’ Of: ‘Word ik er vast wel aan herinnerd door iemand die wel lijstjes bijhoudt.’ Hoewel? Eén item op het lijstje kan wellicht beter blijven staan. Fosfatidylserine 300g. Voedingssupplement dat de hersenfunctie en concentratie bevordert. Een notitie uit augustus 2012 alweer. Minstens 250 notities geleden. En daarmee dus, juist ja, vergeten.