Jongensfeestje

Mijn zoontje gaf afgelopen vrijdag een partijtje. Of beter gezegd: Wij gaven het partijtje en mijn zoontje mocht met de eer strijken. Eerst de hele boel uitgenodigd. Via sms. Heel modern. Want kaartjes mag je op school niet meer uitdelen. Niet leuk voor de andere kinderen. (Welke andere kinderen? Dacht ik gelijk. Volgens mij komen ze bijna allemaal!). En ik heb nu eenmaal geen postbode-aspiraties. De behoefte de hele wijk door te fietsen. Dus na die sms de bioscoop-kaartjes besteld. Taarten bij de Hema. Alles online. Waarna mijn taak erop zat. Ik het stokje heb overgegeven aan mijn man. En ex-man. Die samen het feestje moesten hosten van mijn zoontje. Een jongensfeestje. Mama’s not allowed. Wat ik voor deze keer helemaal niet erg vond. Sterker nog: Ik vind het geweldig. Dat we zover zijn gekomen. Zijn vader en stiefvader niet alleen door één deur kunnen, maar ze samen ook 8 kleine jongetjes in toom weten te houden. Door ze achter de Wii te planten, dat wel. Maar minor detail. Want ik? Zat ondertussen rustig op mijn werk. Met een kop koffie. Kinderpartij-vrij. Ja, het was even flink bikkelen op dat ouderschapsplan destijds. Maar met resultaat. En een leuke foto, als aandenken.