Nog een nachtje slapen en
dan komen mijn mannen weer thuis. Alle drie. Opperman Jason, die voor zijn werk
2 weken in Amerika heeft gezeten. Kleine, maar niet minder prominente, man Skye.
Die bij zijn papa in Israël heeft gelogeerd. En nog net iets kleinere, maar nog
altijd zeer notabele, man Ryan. Die met zijn moeder op kampeervakantie in
Frankrijk is geweest. Tot die tijd hebben we nog heel even een meidenhuis. Met
kleine Kate, twee oppassen (eentje die komt en eentje die straks gaat) en
ikzelf. O, en het konijn en de goudvis van onze vrienden niet te vergeten. Die tijdens
hun vakantie door ons verzorgd worden, en waarvan ik bijna zeker weet dat het
ook meisjes zijn.
In die twee weken heb ik
alle stadia van de achterblijver doorlopen. Het Afkickstadium. Waarom hangen er
ineens niet meer de hele dag enthousiastelingen aan mijn been? Die constant een
beroep doen op mijn rol als mama? Het Moe stadium. Waarin je ineens niet
sneller vooruit komt dan een schildpad in winterrust. Het Besluitloze stadium.
Waarin je eindelijk tijd hebt om de dingen te doen waar je normaal nooit aan
toe komt, maar niet meer weet waar je moet beginnen (waardoor je dus
uiteindelijk niets doet). En het Basta stadium. Want nu heeft het wel weer lang
genoeg geduurd. Waar ik nu nog voor een
nachtje in zit. Dus op die twee of drie
dagen na waarin ik misschien toch nog wat gedaan heb. Tussen die twee B-stadia
in. Kun je wel zien dat ik mijn tijd effectief heb besteed.
Dat moet bij dat konijn en
die goudvis toch echt anders kunnen. Dus ik zal ze aansporen vanaf nu vooral
actief te worden, keuzes te maken en aan time-management te doen. Want voor je
het weet staan die kinderen alweer aan je vissenkom te schudden en word je de
hele dag te pas en te onpas je hok uit gejast. Of hangen ze, zoals bij mij, dus weer
de hele dag aan je been om een beroep te doen op je rol als mama. Waarmee je
voorlopig weer in het Verlang stadium (slaap, warme koffie, een rustig moment
op de WC, ...) terecht komt. Tot de volgende zomervakantie. Waarin je het
natuurlijk óók allemaal heel anders gaat doen. Net als die goudvis en dat
konijn.
No comments:
Post a Comment