Krabbenmand

“Ik verheug me over het succes van anderen, in de wetenschap dat er genoeg is voor iedereen.”  – Louise Hay

Blijf me er altijd weer over verbazen. Hoe in en in gemeen vrouwen soms tegen elkaar kunnen zijn. Vanochtend maakte ik mijn wekelijkse ‘hardlooprondje’. Tien kilometer. In hele kleine kringetjes. Zonder de kamer ook maar een seconde te verlaten. Ondertussen naar een van de meest intelligente programma’s kijkend die ik maar ‘onder de horizon’ kon vinden. Four weddings, op TLC. Vier bruiden die elkaars bruiloft beoordelen. Een programma geheel gebaseerd op het krabbenmand effect. De feedback is dan ook niet van de lucht. ‘Die zaal ziet eruit alsof de gemeenteraad er net nog zitting heeft gehad.’ ‘Die gast (bruidegom) lijkt Willy Wonka wel.’ Of deze: ‘Ik word kotsmisselijk op die $%#@#* boot’ (prachtig stoomschip, eeuwenoud en vol mooie details). Om over de geweldige scores die de bruiden elkaar geven nog maar te zwijgen.

De vrouwen blijken zelfs zo op elkaar te kiften, dat het genoeg materiaal heeft opgeleverd voor tientallen uitzendingen. Maar gelukkig nemen de kijkcijfers van het programma de afgelopen jaren wel gestaag af (http://en.wikipedia.org/wiki/Four_Weddings). En dat beschouw ik -optimistisch - als teken dat wij vrouwen niet langer naar het onderlinge gekat willen luisteren. Liever krijgen wij van de TELEAC (/NTR) tips voor het geven van feedback op open en respectvolle wijze. Tijdens dat uurtje crosstrainer. Waarna we voldaan de douche instappen. En daarna ons haar kammen. Voor de spiegel. Waar die Post-It met quote van Louise Hay naast hangt. Terwijl we tevreden concluderen: Ik mag er wezen. Net zoals al die andere leuke vrouwen.