Het zit er weer op. De ziekenhuisopname van Kate. Een
andere wereld, zo’n ziekenhuis. Waar je iedere dag patat met een kroket eet. Bij
de lunch en als avondeten. Als goedmaker. Voor al het verdriet om je heen.
Zieke kindertjes. Soms een beetje. Op safari geprikt door een raar insect. Injectie-tje. Mag je weer naar huis. Soms heel
erg. Kind in isolatie. Huilende ouders die overgeven van verdriet.
Maar ook omdat de rest gewoon niet te eten is.
Doorgekookte bloemkool met bearnaisesaus, vol maizena. Magnetronaardappeltjes.
Aangekoekte Hawaï- schnitzel. Het is het allemaal niet. Aardige doktoren in
witte jassen. Begripvol. Maar ook heel veel haast. Door alle bezuinigingen in
de zorg. Vriendelijke pedagogisch medewerkers. Proberen het nog gezellig te
maken. Kerstslingers. Muziekje op. Maar weer. Niet. Zoals het thuis is. Waar we
nu weer zijn. Gelukkig. Kate weer beter is. Onze eigen kerstboom staat. We
lekker eten. En ik geen patat en kroketten meer kan zien. Voorlopig.
Het zit er weer op. De ziekenhuisopname van Kate. Een
andere wereld, zo’n ziekenhuis. Waar je iedere dag patat met een kroket eet. Bij
de lunch en als avondeten. Als goedmaker. Voor al het verdriet om je heen.
Zieke kindertjes. Soms een beetje. Op safari geprikt door een raar insect. Injectie-tje. Mag je weer naar huis. Soms heel
erg. Kind in isolatie. Huilende ouders die overgeven van verdriet.
Maar ook omdat de rest gewoon niet te eten is.
Doorgekookte bloemkool met bearnaisesaus, vol maizena. Magnetronaardappeltjes.
Aangekoekte Hawaï- schnitzel. Het is het allemaal niet. Aardige doktoren in
witte jassen. Begripvol. Maar ook heel veel haast. Door alle bezuinigingen in
de zorg. Vriendelijke pedagogisch medewerkers. Proberen het nog gezellig te
maken. Kerstslingers. Muziekje op. Maar weer. Niet. Zoals het thuis is. Waar we
nu weer zijn. Gelukkig. Kate weer beter is. Onze eigen kerstboom staat. We
lekker eten. En ik geen patat en kroketten meer kan zien. Voorlopig.
No comments:
Post a Comment