Waar een klein land groot in kan zijn

Waar een klein land groot in kan zijn bleek gisteren maar weer eens tijdens het Eurovisiesong Festival 2013. Oftewel #esf. Want met die eerste zin doel ik niet zozeer op het optreden van Anouk. Wat op zich prima was en mij dan ook op de overmoedige gedachte bracht dat... Als Nederland zou winnen dit jaar Bussemaker dan gelijk al die hoogopgeleide vrouwen van de bank kon trekken om in 2014 het Esf in ons land te gaan organiseren. Inclusief presentatie. Ter vervanging van Jan Smit, typisch geval van een omhoog gevallen man die belachelijk veel betaald krijgt voor wanprestaties. Alleen maar omdat hij wél het juiste netwerk heeft.

Nee, die eerste zin gaat over de geweldige humoristische reacties van onze landgenoten op Twitter. Waarmee het kijken van Esf voor het eerst in mijn leven leuk werd. Ik het zowaar bijna tot het eind heb volgehouden. Luuk Koeleman die zich afvraagt wanneer er een lama en vier dwergen onder de sprookjesjurken vandaan komen. Foto’s van Pino fallen of the rooftop (https://twitter.com/MoneyMonsterX/status/335792144969265154/photo/1). En natuurlijk de geweldige reacties van Graham Norton op BBC op de inzending van de Grieken ‘Alchohol is free’: “A bit ironic in Sweden, where you have to sell your car to afford a pint." Waarna half Nederland door zapte naar de BBC. Jan Smit of Graham Norton. Er zijn ook nog mákkeljke keuzes in het leven. 

Uiteindelijk ben ik toch nog afgehaakt bij het stemmen. Want het werd al snel duidelijk dat we het niet gingen winnen. En ik kan nu eenmaal niet zo goed tegen mijn verlies. Zeker niet als het er niet helemaal eerlijk aan toe gaat. Wat overigens ook in andere situaties vaak een reden voor vrouwen is om het spel niet meer te spelen, of alleen nog maar parttime. Zweden zelf is om te beginnen natuurlijk al hartstikke corrupt: ze stoppen daar stiekem paardenvlees in hun gehaktballetjes. Maar ook tussen de andere landen was het weer niets dan vriendjespolitiek, check: https://twitter.com/StijnVKralingen/status/335877580395786242/photo/1.

Toen ik vanochtend ging checken watskebird bij dat stemmen, werd dit helaas bevestigd. Anouk op een schamele negende plek, ondergepoept door Denemarken. Zit ik hier toch enigszins met een kater. Alsof je een fles goedkope Glühwein van de Aldi in een keer koud hebt opgedronken. Want tja, die flessen zijn tenslotte nagenoeg gratis. Pino is dood, ik heb hoofdpijn en ik kan mijn verdriet niet eens weg shoppen (op de zak van mijn man) want het is eerste pinksterdag. Dus ga ik maar naar Madurodam vandaag met de kids. Om de boel weer even in proportie te zien. En te kijken of ze Anouk al naast Willem en Maxima op het balkon hebben geplaatst. Want we moeten natuurlijk vooral trots zijn en er zelf in blijven geloven. Nog zoiets, waar een klein land groot in kan zijn.