Stom!

Mijn man en ik hebben een goede relatie. Laat ik daarmee beginnen. Voordat ik los ga. In deze blog. Op hem, en mannen in het algemeen. Hij is lief, zorgzaam, een geweldige vader voor de kinderen, kan heel goed luisteren, zegt hele slimme dingen op de juiste momenten en doet vast nog veel meer lieve dingen. Die ik nu even vergeten ben. Want soms? Kan ik hem ook echt achter het behang plakken. Als hij zegt dat het door mij komt, dat hij geen tijd voor zichzelf heeft. Jij bent Altijd weg. Roept hij dan. Waardoor er voor mij niks meer overblijft. Jawel hoor. Roep ik dan. De helft van de week om precies te zijn. Dat jij daar Nooit iets mee doet? Is niet mijn verantwoordelijkheid. 

Als je grote woorden gebruikt als Altijd en Nooit, kan dit op een ander heel beschuldigend overkomen. Schrijf ik in de Opvoedachtbaan. Hoofdstuk Samen sta je Sterk. Oeps. Zo zie je maar. Theorie en praktijk kunnen soms ver uit elkaar liggen. De ander zal alleen maar in de verdediging schieten en ook kritiek op jou hebben. Staat er ook nog. Helemaal waar. Want die kritiek is er zeker op zo’n moment. Liefst uitgebreid besproken en ontleed met vriendinnen. Net als de rubriek Stom! uit Linda. Waar mensen opschrijven waar ze zich in het alledaagse zoal aan ergeren. Niezen als je net je mascara hebt opgedaan. Scooters op het fietspad. ’s Nachts thuiskomen en bedenken dat je de was nog op moet hangen.  

Maar dan dus alleen over mannen. Dat gaat dan ongeveer zo: Stom! Dat mannen altijd zo zielig doen als ze ziek zijn. Terwijl jullie van ons verwachten dat we een superwoman zijn. Altijd. Ziek of niet. Stom! Dat jullie uren op de WC zitten. Boven je eigen uitwerpselen. Op de vlucht voor wat er allemaal in huis moet gebeuren. Stom! Dat je met je beste vriend afspreekt om naar de bioscoop te gaan. Terwijl je elkaar maanden niet hebt gezien en gesproken. Stom! Dat de kinderen altijd aan mij vragen of ze iets mogen drinken. Jij het laat gebeuren. Terwijl je ernaast zit. Stom! Dat je je soms gedraagt als een klein kind. Terwijl je zelf allang vader bent. Stom! Dat je niet weet hoe je de was op moet vouwen. Of beter gezegd: doet alsof je het niet weet. Om je snor te drukken. Stom! Dat je sowieso slecht bent. In alles. Met de H van Huishouden.  Of dus doet alsof. Om weer diezelfde reden. Stom! Dat ik uiteindelijk alles alleen moet doen hier. Stom! Dat je niet gewoon een vrouw bent. Die begrijpen me tenminste. 

Waarop mannen denk ik als volgt zouden reageren. Stom! Dat wat ik ook doe, het nooit eens goed genoeg is. Dat ik alles wat ik volgens jullie fout doe, maar moet ‘aanvoelen’. Behalve deze ene keer dan. Nu het op papier staat. Waarvoor dank. Dat was het. De rest? Heb ik al gezegd op het moment dat het speelde. Zouden jullie ook eens moeten proberen. Waarmee zo'n alinea er gelijk een stuk korter uitziet. Dan bij ons vrouwen.

Maar om het toch vooral Leuk! te houden... Toch eens proberen om die theorie van mij beter in de praktijk te brengen. Geldt ook voor mijn man. In dit geval. Ik vind het goed dat je tijd voor jezelf neemt. Ik zou zelf ook graag wat meer dingen voor mezelf doen. Want op het moment lijkt het niet helemaal in balans te zijn. Tja. Daar zit wel wat in. Ik zit op zangles en sport een paar keer per week. Jij doet dit allemaal niet. Toch eens kijken. Hoe we daar een goede oplossing voor kunnen vinden.