Lente

18.20 uur. Ik loop het station in, richting fietsenstalling. Het is nog licht buiten. De lente komt eraan. Denk ik optimistisch. Helemaal klaar met de sneeuw, winterjassen en mutsen. Ik pak mijn fiets uit het rek. Mijn hand gaat richting mijn achterlicht, maar stopt halverwege. 18.25 uur. Het is nog licht buiten. De lente komt eraan. Denk ik nog een keer. Helemaal klaar met die koude wind, winterdienstregelingen en erwtensoep. 18.28 uur. Eenmaal buiten schemert het al. Maar ik blijf optimistisch en fiets zonder licht de weg op. IEEEH! Hard geluid. Een auto remt. Botst nog net niet tegen me aan. @#$%! Doe je licht dan ook aan! Roept de chauffeur boos uit het raampje. Ja maar meneer, ik wil zo graag dat het lente is. Piep ik. Een beetje geschrokken. De man kijkt me met grote ogen aan. Alsof ik een kleuter van vijf ben die opgaat in haar eigen fantasiespel. Lente? Zegt hij verbaasd. Het is nog maar februari! De meneer heeft gelijk. Het is nog maar februari. 18.35 uur.  Ik druk het knopje van het achterlicht in. Trek mijn muts nog maar eens stevig over mijn hoofd en fiets door. Naar huis. Waar de erwtensoep al klaar staat. Om 18.40 uur.