Light Saber

Vandaag voor de jongens twee light sabers gekocht. Een eindkado voor het droog blijven, in hun bedje ’s nachts. Samen met een ik-ben-droog-diploma natuurlijk. Want daar zijn we in Nederland dol op. Diploma’s. Voor je veters strikken, je eigen boterham kunnen smeren, tanden poetsen... Eigenlijk foute boel. Want je kunt kinderen beter een complimentje geven voor de inspanning dan voor het eindresultaat. Met een ‘ Wat heb je goed je best gedaan lieverd’ zijn al die diploma’s overbodig. En die kado’s dus ook. Maar ach. Het zijn echt grote Star Wars fans. Bovendien hadden ze wel héél erg hun best gedaan. En ik ook, met die wasmanden vol nat beddengoed. Maar ik kreeg natuurlijk weer niks. Niet eens een wasdiploma. 

Het deed me wel denken aan die andere Star Wars fan. Met zijn profieltje op Relatieplanet.  Ik ben Piet en ik hou van Star Wars. Niet echt een hele goede pick-up line. Vast geen echte womanizer, die Piet. Dus wij een melig mailtje terugsturen destijds. Ha die Piet. Mogen we met je Light Saber komen spelen? Maar dat vond Piet niet leuk. Want hij had hem ook nog schunnig geïnterpreteerd. (Wij niet natuurlijk). Dat mail je toch niet? Schreef Piet terug. En daar had hij natuurlijk ook helemaal gelijk in. Daarom bij deze alsnog onze welgemeende excuses Piet. Het was de Darth Fader inside of us. Gelukkig zijn we weer wat jaartjes en heel wat diploma’s verder, dus zullen we het vast nooit meer doen.

Maar nu hebben onze jongens er dus ook een. Zo’n light saber. Eigenlijk een soort wapen. Daarom wel even die handleiding goed 'voorgelezen'. Met deze lightsaber mag ik anderen niet slaan. Niet de ogen uitsteken. Mama op haar billen slaan of papa in zijn oor prikken. Je mag er wel naar kijken. Of hem als wandelstok gebruiken. En nu maar kijken of dat werkt. Want boys will be boys. Als ze er vooral maar niet te lang mee blijven spelen. Net zo’n womanizer worden als Piet. Ik ben Skye, 39 jaar, en ik hou van Star Wars. Want dan kan ik die kleinkinderen straks ook wel vergeten. En mijn oma-diploma natuurlijk.