Vandaag is íe er dan eindelijk. De lentezon. Snel naar
buiten dus. Dat terras op. Met de hele Brady Bunch. Keer twee. Want ook onze
vrienden schuiven aan. Met hond. Hun twee kinderen. En die drie van ons. Zijn
we een bont gezelschap. Vooral Kate vind het heel erg gezellig. Laat dit
luidkeels merken. AAAAHHHH!!! Waarna we pas écht het hele terras in beslag
nemen. Want om ons heen? Wordt het steeds rustiger. Tafeltjes blijven leeg. Sssssttt
Kate. Zeg ik nog. Vanuit die automatische gedachte. Je mag mensen niet tot last zijn. Nee joh! Ze zingt! Zegt mijn
vriendin blij. Ze vindt het geweldig. En ik ook. Die vervelende automatische gedachte? Maakt snel plaats voor andere. Dit wordt een lekker rustige zomer. Met alleen maar écht lieve mensen om ons heen.
No comments:
Post a Comment