Het is één minuut voor
half 7. Is het nog stil? Ik stop even met ademen om goed te kunnen luisteren.
Ja, krijg nou wat. Het is nog stil. Nu moet ik strategisch te werk gaan. In
mijn hoofd teken ik een landkaart: bed – slaapkamer – gang – trap – keuken –
laptop. Ineens loopt er een kabouter door de gang. Nee, nu niet in slaap
vallen. Ik stap zachtjes uit bed en sluip naar de badkamer. Kleng! @#$%^T
Shoot! Die stomme prullenbak ook. Voorzichtig
gooi ik het watje erin. Nu heeeel zachtjes mijn tanden poetsen. Kraan zo kort
mogelijk aan. Nog steeds stil. Op mijn sokken de trap af. Muisstil door de
gang. Als een detective in mijn eigen huis. Klik. De deur van de woonkamer
achter me dicht. Gelukt! Touch Down! Nu heb ik carte blanche. Neuriënd zet ik
de waterkoker aan. Die minstens net zoveel herrie maakt als een stoomschip, maar dat kan me niet meer schelen. Ik ga aan tafel zitten. Adem eens diep in
(door de neus, uit door de mond). Zet mijn heerlijke kop koffie aan mijn lippen.
En dan. Klik. De deur. Een kabouter. Een 'echte' dit keer. Mama? Was je al wakker?
No comments:
Post a Comment