Wij hebben sinds een paar
maanden een kat. Nou ben ik eigenlijk niet zo’n kattenmens. En juist daarom
houden katten wél van mij. Wat dat toch is met katten? Dat ze altijd op schoot
proberen te gaan zitten, precies bij díe mensen die een gruwelijke hekel aan ze
hebben? Ik denk dat het alleen is om te kijken of ze je van het tegendeel
kunnen overtuigen. Mocht dat lukken? Gaan ze daarna gelijk op zoek naar een
volgend slachtoffer. Een nieuwe uitdaging om hun ego mee te strelen. Pure zelfverheerlijking
dus.
Ook deze kat – Tijger heet 'ie – zet werkelijk alles op alles om mij te overtuigen van zijn marktwaarde.
Duw ik hem van mijn schoot, komt hij via de stoelleuning achterlangs weer
omhoog gekropen. Poging twee gaat onderlangs, kruipend onder tafel door. Poging
drie bovenlangs, over de tafel heen. Tot ik het uiteindelijk opgeef en hij zich
tevreden op mijn schoot nestelt. Met zijn tanden zachtjes in mijn hand bijt – een
soort liefdesbeetjes. En daarna zijn nagels in mijn nieuwe vest zet. Een absolute
no-go. Waarna ik hem dus alsnog van
mijn schoot afduw.
Zijn grote voorliefde voor
mij is ook de andere gezinsleden opgevallen, en dankbaar onderwerp van
plagerijen. Is Tijgertje druk bezig zijn kattendrollen te verstoppen, wordt er
geroepen: ‘Kijk, hij maakt zijn huis schoon voor je. Hij hoopt dat je zo bij
hem op visite komt.’ 'Je bent zijn prrr prrrinces... ' Enzovoorts. Dus heb ik inmiddels besloten me over te geven aan zijn avances. En heb sindsdien regelmatig het gewicht van een kat op mijn schoot. Wat op zich
ook best oké is, zo blijf ik ook eens rustig op mijn plek zitten. Maar
ondertussen hoop ik natuurlijk wel stiekem dat hij binnenkort op zoek gaat
naar een volgend slachtoffer.
Dus heb je een gruwelijke hekel aan katten? Kom vooral eens langs. En doe dan niet je nieuwe gebreide vest aan.
Dus heb je een gruwelijke hekel aan katten? Kom vooral eens langs. En doe dan niet je nieuwe gebreide vest aan.
No comments:
Post a Comment