Wednesday, November 6, 2013

Het gewicht van een kat



Wij hebben sinds een paar maanden een kat. Nou ben ik eigenlijk niet zo’n kattenmens. En juist daarom houden katten wél van mij. Wat dat toch is met katten? Dat ze altijd op schoot proberen te gaan zitten, precies bij díe mensen die een gruwelijke hekel aan ze hebben? Ik denk dat het alleen is om te kijken of ze je van het tegendeel kunnen overtuigen. Mocht dat lukken? Gaan ze daarna gelijk op zoek naar een volgend slachtoffer. Een nieuwe uitdaging om hun ego mee te strelen. Pure zelfverheerlijking dus. 


Ook deze kat – Tijger heet 'ie – zet werkelijk alles op alles om mij te overtuigen van zijn marktwaarde. Duw ik hem van mijn schoot, komt hij via de stoelleuning achterlangs weer omhoog gekropen. Poging twee gaat onderlangs, kruipend onder tafel door. Poging drie bovenlangs, over de tafel heen. Tot ik het uiteindelijk opgeef en hij zich tevreden op mijn schoot nestelt. Met zijn tanden zachtjes in mijn hand bijt – een soort liefdesbeetjes. En daarna zijn nagels in mijn nieuwe vest zet. Een absolute no-go. Waarna ik hem dus alsnog van mijn schoot afduw.


Zijn grote voorliefde voor mij is ook de andere gezinsleden opgevallen, en dankbaar onderwerp van plagerijen. Is Tijgertje druk bezig zijn kattendrollen te verstoppen, wordt er geroepen: ‘Kijk, hij maakt zijn huis schoon voor je. Hij hoopt dat je zo bij hem op visite komt.’ 'Je bent zijn prrr prrrinces... ' Enzovoorts. Dus heb ik inmiddels besloten me over te geven aan zijn avances. En heb sindsdien regelmatig het gewicht van een kat op mijn schoot. Wat op zich ook best oké is, zo blijf ik ook eens rustig op mijn plek zitten. Maar ondertussen hoop ik natuurlijk wel stiekem dat hij binnenkort op zoek gaat naar een volgend slachtoffer. 
Dus heb je een gruwelijke hekel aan katten? Kom vooral eens langs. En doe dan niet je nieuwe gebreide vest aan.




No comments:

Post a Comment