Achterop

Als student. Ben je altijd ‘On the go’. Donderdagavond. Bellen. Waar zitten jullie? Is er ook iets te eten? Zo nog even een wijntje doen? In voor een leuke avond. Thuis blijven is voor sissies. Stel je voor dat je wat mist. Hup die deur uit. Spring maar achterop. Snel op weg. Naar dat leuke feestje. Nu. Tien jaar later. Zit er een kinderzitje achterop. Vrijdagavond. Bellen. Ben je al bijna thuis? Wat eten we? Op weg naar huis. Moe. Hard gewerkt. Hele week. Trein. Fiets. Man. Kinderen. Koken. Pyjama’s aan. Bed ritueeltje. En dan instorten. Op de bank. Diepe zucht. 

Tot nu. Met mijn nieuwe kinderzitje. Kun je uitklappen. Als je hem nodig hebt. Maar ook inklappen. Helemaal plat. Als er geen kind bij is. Handig. Voor in de dubbele fietsenstalling. Als je onderin staat. Word je zitje niet geplet. Maar nog veel belangrijker. Het kan weer. Wijntje doen. Vriendin achterop. Eenmaal daar. In die kroeg. Jonge jongen. Student. Niet ouder dan twintig. Hoi! Hoe is het? Huh? Tja. Eh. Goed. Maar kan me niet herinneren. Dat ik ook nog van jou ben bevallen. Wel van twee andere kinderen. Kijk maar. Op mijn fiets. Kinderzitje. Zie? O. Schrik. Maar wel bedankt. Voor het compliment. En toch handig. Dat je hem ook weer kunt uitklappen. Als je hem nodig hebt.