He, hè, eindelijk liggen
de kinderen op bed. Verzucht ik. Ik kijk naar mijn man. Ineens zie ik dat hij
moet huilen. Wat is er lieverd? It’s
about Kate. Zegt hij. In zijn moederstaal. At this age they normally start saying all this
funny stuff. You can
play with them. Run around. With Kate it’s just not going to happen. Hij
gaat nog harder huilen. Hier kunnen geen woorden tegenop. In geen enkele taal.
Dus houd ik hem alleen maar stevig vast. Zelf ben ik op dat moment niet
verdrietig. Ik heb net een hele leuke middag met Kate gehad. Van haar genoten.
Haar mooie glimlach en haar knuffels. De twinkeling in haar ogen, wanneer je een
liedje voor haar zingt.
‘Als je samen een kindje
met een beperking krijgt, wissel je elkaar vaak af in het verdriet. Als de een
het zwaar heeft, wordt de ander sterker en positiever. Op een later moment kan
het weer omgekeerd zijn. Zou hou je samen de boel toch nog in balans.’ Heb ik opgeschreven in mijn nieuwe
boek. Voor ouders van kinderen met een beperking. Dat nu op weg naar een
uitgever is. Dankbaar denk ik terug aan die momenten. Waarop mijn man mij
stevig vasthield. Ik de verdrietige was. Hij de sterke van ons twee.
Het is erop of eronder. Wanneer je samen zo’n heftige gebeurtenis moet verwerken. Als het krijgen van een kindje
met een beperking. Vertelden meerdere ouders tijdens de interviews die ik met
ze deed. Voor datzelfde boek. Als je er dan samen voor gaat, is er eigenlijk
geen weg terug. Andere mensen gaan uit elkaar om zoiets sufs als een midlife
crisis. Dat gaat ons niet gebeuren. Zei de een. Als het ooit mis gaat moeten we
flink in therapie. Uit elkaar gaan is geen optie. Zei de ander. Verhuizen kan ook al
niet. Want de woning is nu volledig aangepast. Moet er zeker een op een flatje.
En dan om en om huizenruil doen. Zie me al aankomen. Met m'n tasje.
Dus nee. Geen funny stuff. Of prietpraat. Zoals we dat
in het Nederlands zouden noemen. Geen playing.
Lekker ravotten. Of running around. Rennen
en springen. Maar wel vallen, opstaan en weer doorgaan. Samen. Vanuit een
commitment for life. Die heel wat waard is.
No comments:
Post a Comment