Polyester

Schijnt weer he-le-maal in te zijn. Probeerde een verkoopster mij vandaag wijs te maken. Polyester. Maar dan hoogwaardig. Zelfs op de catwalk te zien. In de nieuwe sorbet kleuren. Want dit komende seizoen moeten er allemaal zo bij gaan lopen. Als een ijsje. Maar als ik naar buiten kijk. Door de etalage. Zie ik voorlopig toch vooral buiten ijs liggen. Bovendien krijg ik visioenen bij polyester. Van zweetoksels. Heb nog ergens een foto liggen. Met een ex-vriendje erop. Tijdens de korte seventies revival. Begin jaren negentig. Roze polyester blouse aan. Hartstikke hip. Maar wel zweten dus. Vlekken tot aan zijn middel. Vastgelegd. Op de ‘gevoelige plaat’. Iets minder hip. Dus terwijl ik naar mezelf in de spiegel kijk. Een polyester ijsje zie. Dat er een beetje goedkoop uitziet. Want sjiek gaat dat polyester niet worden. Maar toch best duur is. Het is hoogwaardig polyester tenslotte. Bedenk ik me dat ik deze trend maar even aan me voorbij laat gaan. En zeg ik dat ook. Tegen de verkoopster. Weet je het zeker? Vraagt ze. Ja. Heel. Erg. Zeker. Waarna ik de winkel snel weer uitloop. Op zoek naar een stel goede handschoenen. Water- en winddicht. Hoogwaardig. Want daar was ik eigenlijk voor op pad. Het is tenslotte nog lang geen lente. En als het wel zover is. Vier ik dat door een ijsje te eten. Niet door er zelf een te worden.