Vannacht was er zo een. Waarin je ’s nachts ook ouder
bent. Geen volwassene die lekker ligt te slapen. Uitrusten. Bijkomen van een
lange dag. Dromen over George Michael in zijn jonge jaren. Die jou in de sneeuw een
oliebol geeft. Terwijl hij Last Christmas zingt, alleen voor jou.
– Want in je droom sneeuwt het wel gewoon met kerst. Niet in januari. Wanneer
het super onhandig is. Je naar je werk moet en er geen treinen meer rijden. – Last
Christmas. I gave you my heart. Georgie. In zijn jaren ’80 trui.
BAM. Slaapkamerdeur open. Mam ik heb gespuugd. Twee uur ’s nachts. Het
afgerichte deel van je hersenen springt uit bed. Emmer pakken. Handdoeken. Bed
verschonen. Lakens uitspoelen. Het andere deel van je
hersenen droomt ondertussen vrolijk verder. Eet die oliebol op. Zwijmelend bij
George. Want hij was best leuk in de 80’s. Bovendien deed hij toen nog alsof
hij op meisjes viel. Alles weer onder controle. Slaap maar weer lekker verder
schat. Je bed weer in.
BAM. Weer die slaapkamer deur open. Mam! Ik heb weer
gespuugd. Drie uur 's nachts. Wakker. Pfieuw. Uit een stressdroom dit keer. NS op die winterdag.
500 man op het perron. Die zich allemaal in dat kleine sprintertje proberen te persen.
Speciaal vandaag ingekort, nu er maar 2 van de 6 treinen per uur rijden. Kijken
hoeveel erin passen. Emmer uitspoelen. Doekje. Verder slapen.
WAAHAAA. Jongste. Huilen. Poepluier. Half vier. Dit keer weet ik
het niet eens meer. Waar ik over heb gedroomd. Diepe slaap niet eens gered. Ben
helemaal wakker. Het is 2013. George is hartstikke homo. Last Christmas een
vreselijk piep-nummer. Grijs gedraaid. Het sneeuwt nooit meer met kerst. Van oliebollen
word je dik. Ik heb drie kleine kinderen. En de NS gaat het wel doen. Die
chaos. Maar ik sta er niet tussen. Ik blijf thuis. Zorgen voor mijn zieke kind.
No comments:
Post a Comment