Chocoladesticks

Mijn zoon is een echte onderhandelaar. Zeker rond de decembermaanden. Mam, mag ik vanaf nu elke avond mijn schoen zetten? Nee schat, daar heeft Sinterklaas het veel te druk voor. Ja maar hij zei dat hij wel 150 pieten heeft. Die kunnen hem toch helpen? Jawel, maar 150 pieten kunnen niet in 1 nacht heel Nederland bezoeken. Bij andere kinderen komt hij wel elke avond. Weet je het zeker? Ik kan hem toch gewoon zetten. Dat Sinterklaas zelf kijkt of hij tijd heeft. En zo verder.  

Maar vanavond is het dus zo’n avond. Dat het wel mag, die schoen zetten. Ik er nog net op tijd aan heb gedacht om iets voor in die schoen te kopen. Dankzij good old Hema. Die het schoenkadootje voor het gemak nog even bij de kassa had gelegd. Voor die vergeetachtige ouders zoals ik. Chocoladesticks. Vroeger heetten die dingen chocoladesigaretjes, bedenk ik me op weg naar huis. Zagen er ook echt zo uit. In een nep sigaretten pakje. En dan paffen maar. Mad Men voor kleuters. Net zoals je ouders deden, voor in de auto. Kinderen op de achterbank. Na het eten, rook uitblazend over jouw toetje. Je bakje met chocoladevla. 

Maar helaas. Chocoladesticks of chocoladesigaretten. Mijn zoontje steekt er gelijk een op. Als een echte peuk. Geen idee waar hij het vandaan heeft. Want ik rook al jaren niet meer, en mijn man heeft het nooit gedaan. Gelukkig gaat die leeftijdsgrens straks omhoog. 18 jaar. Hoeven we dáár in ieder geval niet over te onderhandelen. Tot die tijd maar weer aan de chocolademuizen. Om hem geen verkeerde ideeën te geven. Hoewel? Als de kat van huis is, dan dansen (of roken?) de ...