Natuurlijk geef je liever geen onbedoelde beloningen.
Het woord zegt het tenslotte al. Dat is niet de bedoeling. Toch gebeurt het.
Zelfs zo vaak dat het een vaste term is in al die opvoedboeken. Pas op voor...
onbedoelde beloningen. Er is nog net geen verkeersbord van gemaakt. Maar zoals
zo vaak het geval is. Met alles wat in die opvoedboeken staat. Dat is
makkelijker gezegd - of geschreven - dan gedaan.
Mijn zoontje bijvoorbeeld. Bijna 7. Heeft nu het woord
sexy ontdekt. Dat is niet de bedoeling.
Maar het gebeurt toch. Hoort ie dat nummer voorbij komen. I’m sexy and I know
it. Gebruikt een klasgenootje – met grotere broers – het woord een paar keer op
school. En voor je het weet zegt mijn zoontje het tegen iedere willekeurige
voorbijganger. You’re sexy! Dan is
het al helemáál niet de bedoeling dat ik daar om ga lachen. Lastig. Want het is
toch best grappig. En dat vinden die willekeurige voorbijgangers ook. Die
houden we erin. Denkt mijn zoontje dus.
Maar vandaag moest ie op de trap, even nadenken. Toen ie het weer
zei. Verwarring alom. Vorige keer was het nog zo grappig. Verbaasd koppie. En
je bent toch sexy mama? Papa zegt het ook. Tja. Ik voel me anders helemaal niet
sexy. Eerder inconsequent. Onduidelijk. En onbedoeld. Dus ik ben er maar even
naast gaan zitten. Op die trap. Ook even nadenken. Over hoe ik dit de volgende keer toch
écht beter kan aanpakken.
No comments:
Post a Comment