Tikje off

Was eigenlijk nog niet helemaal ok vandaag. Een tikje off. Als een soort defecte roltrap. Waarop je met grote stappen naar boven loopt. Irritant gevoel. Je blijft denken dat ie draait. Toch is het niet zo. Vandaag was ik die defecte roltrap. Leek net of ik draaide. Toch was het niet zo. De hele dag gewerkt. Vergadering in. Vergadering uit. Niemand heeft het gemerkt. Denk ik. Maar kon nauwelijks mijn pen vasthouden. Had eigenlijk nog een dagje uit moeten zieken. Maar ben mijn eigen huis uit gevlucht. Zieke man. Oppas. Kinderen thuis. Niet echt een kuuroord. Zullen we maar zeggen. 

Zou ik wel eens ti-ta-tovenaar willen zijn. Op zo’n moment. Ken je die nog? Gaat het niet zoals ik wil ... dan doe ik dit (klapt in zijn handen)... en alles staat stil. Kan ik lekker mijn bedje inkruipen. In mijn eigen huis. Zonder dat mijn man erin ligt. Te hoesten. Zonder gillende kinderen. Rennend door het huis. Zonder mijn oppas. Die om de 5 minuten vraagt hoe iets moet. Waar iets ligt. Terwijl ze toch al 4 maanden voor ons werkt. 

Wat zie je er moe uit. Je ene oog hangt zelfs een beetje. O. Het valt dus toch op. Ja. Weet het. Ga zo naar huis. De dag is toch al voorbij. Lekker uitrusten. Zal ik doen. Ti-ta-tovenaar opzetten. Staat vast nog wel ergens op You Tube. Kijken of zijn jaren 70 powers ook door de laptop heen kunnen stralen. En alles staat stil. Behalve die roltrap van mij. Gaat ineens weer draaien. Bij het idee alleen al.