Wallen

Als ik mijn hoofd een beetje schuin draai zie je ze zitten. Wallen. Had ik vroeg niet. Wallen. Crèmetje smeren? Niet nodig. Zelfs de make-up artist in de Bijenkorf zei het destijds. En die kon er toch echt geld aan verdienen. Waar komen die dingen vandaan? Dat kan ik je exact vertellen. Wanneer ze zijn gekomen ook. Toen ik single mom was. Klinkt best hip. Single mom. Maar helaas. Iedere ochtend om stipt zes uur je bed uit. Of vijf uur, als je kind eerder wakker wordt. Want hé. Geen partner om even aan te stoten. Jouw beurt schat. Om half acht exact bij de kinderopvang staan. Gewonnen! Ik ben de eerste. Zelfs de leidster is er nog niet. Mag het licht aan? "Sorry verslapen. Ik lag nog zo lekker tegen mijn man aan te kroelen." Dan racen. Naar de trein. Met een beetje geluk liggen er geen blaadjes op de rails. Ben je er nog net op tijd. Pfieuw. Einde van de dag. Half vijf exact. Sorry. Moet gaan. Nee nu. Ja, ik weet dat de vergadering nog niet is afgelopen. Maar de leidster moet naar huis. Eten koken. Voor haar gezin. Haar man. Gezellig. Wou dat ik dat had. 

Daarna zijn ze niet meer weggegaan. Die wallen. Want ik moest zo nodig carrière maken. Een nieuwe man vinden, een stiefkind en zelf nog een kind krijgen. Met een beperking dit keer. Always in for a new challenge. Multi tasken. Eten koken. Mam, Kate heeft gepoept. Verschonen. Even tussendoor. Handen wassen. Wel zo hygiënisch. De jongens. Hij doet de wc deur open mam. Laat elkaar met rust. En mij ook graag. En dan gaat ook nog de telefoon. Marimba. Ook dat nog. Verkeerde knopje. What can I help you with? Voice Control. Geweldig. Die smartphones. Eh. Ja. Heb je even? I don’t understand. But I could search the web for it. Graag. Laat me dan ook gelijk weten waar ik een goede wallencrème kan kopen.