Erwtensoep

Dat ging bij ons thuis wel anders hoor, vroeger. Zegt een van de deelnemers. Ik heb net het filmpje van mijn jongens laten zien. In mijn lezing. Wilden geen erwtensoep eten. Die jongens. Mama op een congres in het buitenland. Papa stug volhouden. Prima, maar je krijgt ook niks anders. Drie kwartier lang. Lachen. Snel opnemen en op YouTube zetten. Kan mama ook zien dat het werkt. Volhouden. Lukt haar nog niet zo goed. Goed filmpje, dus laat ik het aan de professionals zien. Heeft deze vader professionele opvoedhulp nodig? Vraag ik ze. Nee dus. Want na drie kwartier huilen, gillen en schreeuwen. Een soort Goede Tijden Slechte Tijden. Aflevering Vieze Soep Groene Soep. Zitten ze dan toch te smullen. In het tweede filmpje. Mmmm lekker. Vooral met brood. 

Het slechte nieuws? Dit zijn mijn kinderen. Het goede nieuws? Ik zat in het buitenland. Lachen. Maar er is nog wel meer slecht nieuws natuurlijk. Ik heb namelijk wel professionele hulp nodig. Mijn man verwacht nu dat ik het ook ga volhouden. Omdat dat zo goed werkt. Dat lukt mij dus niet zo goed. 

Hoe zit dat bij die deelnemer? Waarom gebeurde het bij hem niet? Omdat hij vijftien kinderen heeft. Vertelt hij. Serieus. De man komt uit Noorwegen. Ziet eruit als een echte Viking. Groot, breed en met een lange baard. Net een sprookjesfiguur. Maar eigenlijk komt hij dus uit de hel. Met vijftien kinderen, die gewoon het eten van elkaars bord gristen. Wil jij het niet? Neem ik het wel. Dan weet ik het. De oplossing. Ik eet de volgende keer eerst mijn eigen soep op. Daarna die van hun. Had je maar sneller moeten zijn. Jammer joh. Wat een tijdwinst. Ik kan makkelijk 3 borden soep opeten, de tafel afruimen, de jongens in bad doen en hun pyjama aan laten trekken. In die drie kwartier.