Wc

Hoeveel kamers heeft dit huis eigenlijk? Even tellen. Vijf. Of zes, als je de wc meetelt. Doet mijn man wel, de wc meetellen. Zit er iedere dag toch zeker wel een uurtje op. Lekker rustig. Boekje lezen. Deur op slot. Zou ik ook best willen. Mam. Kom snel. Kate huilt. Mam. Ik moet. Heel nodig. Nu! Mam. Ben je al bijna klaar? Ik heb dorst! Kun je natuurlijk gewoon blijven zitten. Huilt ze maar even door. Piest ie maar in zijn broek. En hij zal heus niet van de uitdroging omkomen. Desnoods drinkt ie zijn eigen plas maar op, schijnt nog gezond te zijn ook. Maar dat lukt me dan toch niet meer zo goed. Stug blijven zitten. En dat weten die kinderen ook, dus bij mij komen ze wel. 

De verhuis meneer schrijft zijn offerte uit. Vijf kamers (de WC verhuist niet mee), een hoekbank, vier Ikea kasten. Vijftig dozen. Zijn achtste klant alweer van vandaag. Vanochtend nog bij een tweeling geweest. Twee dames. Heel apart. 43 jaar. Woonden samen in een huurhuisje, maar gingen er nu echt voor. Samen een huis kopen. Together for life. Tenminste, wel met die huidige hypotheekregelingen. Niet te vatten toch? Vooral die ene, daar viel nog best wat leuks van te maken. Ongelooflijk. Hij kon er niet over uit. Hebben die dames geen behoeftes dan? Jawel meneer. De behoefte om regelmatig eens even lekker rustig op de wc te zitten. Desnoods met zijn 2-en. Simultaan plassen. Altijd nog rustiger dan bij mij. Wil ik dus ook wel. Ik heb alleen geen tweelingzus.