Mag ik je om advies vragen? Een
van de moeders van mijn sportclub. Haar zoontje had een vriendje te spelen.
Ineens had het vriendje zich verstopt. Wel een half uur lang. Ze heeft zich gek
gezocht. Woest was ze. Van de zenuwen. Waar is dat joch gebleven? Ik ben
verdorie verantwoordelijk! Toen kwam het jochie weer tevoorschijn. Uit de heg.
In de tuin. Liefst had ze hem even flink door elkaar geschud. Maar dat doe je
niet. Niet met je eigen kind. Al helemaal niet met dat van een ander. Dat doet
hij wel vaker, zei zijn moeder laconiek. Niks aan de hand dus.
Wat wil je weten? Hoe ga ik dit
aanpakken? Liefst komt hij helemaal niet meer spelen. Vanmiddag moet ik daar
ook nog naar een verjaardagfeestje. Eén drankje doe ik. Dan ga ik snel weer weg. Nog een
potje verstoppertje spelen dus. Maar nu ben jij hem. Dat gaat hem niet worden.
Hou het bij jezelf. Wat heb jij nodig zodat het een volgende keer wel goed
loopt. Duidelijke afspraken? Van tevoren? Een akkoordje met moeder dat je een
consequentie in kunt zetten als het toch mis gaat? Een goed gesprek? Als het jochie er weer een
half uur over doet voor hij uit zijn schuilplaats komt?
Ja, dat is het. Dat is wat ik
nodig heb. Volgende stap? Een goed gesprek, met zijn moeder. Als ik geen
verstoppertje speel, doet hij het hopelijk ook niet meer.
No comments:
Post a Comment